محسن جوادی مطرح کرد
محمدحسین حشمتپور از نوادر روزگار و رها شده از تعلقات زمینی
سرپرست معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیام تسلیت خود برای درگذشت محمدحسین حشمتپور، استاد فلسفه اسلامی و عرفان بیان کرد: او از آن نوادر روزگار بود که از تعلقات زمینی رها شده بود و در هوای قرب الهی زندگی می‌کرد.
به گزارش ایکنا؛ محسن جوادی، سرپرست معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و عضو هیئت علمی دانشگاه قم در پی درگذشت محمدحسین حشمتپور، استاد پیشکسوت فلسفه اسلامی و عرفان دانشگاه و حوزه پیامی صادر کرد.
متن پیام محسن جوادی به شرح زیر است:
بسمه تعالی
«الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ»
اولین ساعات بامداد شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ خبر درگذشت استاد برجسته حوزه و دانشگاه، جامع معقول و منقول، استاد محمدحسین حشمتپور موجب تأسف و تأثر شد.
او از آن نوادر روزگار بود که از تعلقات زمینی رها شده بود و در هوای قرب الهی زندگی می‌کرد. او همه عمر خویش را صرف آموختن و تعلیم علوم و به ویژه فلسفه و الهیات اسلامی کرد زیرا که اعتقاد داشت خردورزی و اندیشیدن که عموماً با درس خواندن و آموختن ممکن می‌شود راه تعالی و قرب الهی است.
سبک زندگی‌ای که برای رهایی از تعلقات و تأمین فراغت اندیشیدن انتخاب کرده بود، بسیار دشوار بود اما برای خودِ او شیرین و سهل می‌نمود. پرهیز از مدح و ستایش دیگران، زهد و پارسایی و دل نبستن به عناوین و مزایای این جهانی، تلاش بی‌وقفه و کوشش مدام، روزه‌های مستمر و کم‌خوری، مهربانی و شفقت و دلسوزی برای دیگران و اهتمام به دانشجویان از او چهره‌ای بی‌بدیل در دوره معاصر ساخته بود.
تسلطی خوب بر متون اسلامی داشت و واقعاً احیاگر بسیاری از آثار تمدن اسلامی بود که گرد و غبار فراموشی بر آنها نشسته بود. وی معمولاً به سراغ کتاب‌های سخت و دیر فهم می‌رفت و گاهی ساعت‌ها در مورد یک عبارت می‌اندیشید تا معنای درست آن را دریابد و به شاگردان بیاموزاند.
گستره معلومات و عناوین درس‌های او بسیار است و از منطق و ریاضی، فلسفه و کلام، فقه و اصول تا تفسیر قرآن کریم و شرح‌الحدیث را در بر می‌گیرد. در هر حال او هم به حکم «کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ» طعم مرگ را چشید و به سوی خداوند برگشت. طوبی له و حسن مآب که در این مزرعه دنیا خوب کشت و برداشت و رفت.
درگذشت این استاد فرهیخته را به خانواده محترم ایشان که صبوری کردند و فرصتی کم‌نظیر برای وی فراهم کردند تا از پس چنین خدمتی بزرگ برآید تسلیت می‌گویم و از خداوند منان علو درجات و رحمت و مغفرت بیشتر برای آن مرحوم و صبر جمیل و اجر جزیل برای خانواده محترم و عموم بازماندگان وی طلب می‌کنم.
ضمن تسلیت به شاگردان و دوستان آن مرحوم به ویژه در دانشگاه قم، امیدوارم در میان شاگردان او کس یا کسانی باشند که چون او عمر خود را وقف آموختن و تعلیم برای خدا بکنند که البته در این صورت است که چراغ دانایی و ایمان همیشه پر فروغ می‌ماند.
انتهای پیام مطالب مرتبط
